blogg og bloggleiði

Ég ákvað að byrja að blogga eftir að við fluttum hingað út. Vinkona mín benti mér á að þetta væri góð leið til að vera í smá tengslum við fólkið heima og því er ég henni sammála. En eftir smá tíma fór allt að snúast um kommentin. Þá hugsaði ég með mér, nei nú er öllu lokið. Þegar eitt aðal tilhlökkunarefni dagsins voru kommentin á blogginu þá fannst mér þetta vera orðið ansi aumkunarvert. Því er þó ekki að neita að þegar maður er svona langt frá öllu sínu þá er bara frekar notarlegt að átta sig á því að fólkið heima er nú ekkert búin að gleyma manni þrátt fyrir að himinn og haf séu á milli.

Ég byrjaði vel, 15 blogg á mánuði, en varð svo fyrir þessum alræmda bloggleiða. Fannst þetta bara bögg. Gleymdi um stund í hvaða tilgangi ég væri að blaðra þetta á veraldarvefnum um allt og ekki neitt. Fór að hafa áhyggjur af því að láta skoðanir mínar á rit sem sumum gæti jafnvel ekki líkað. En hvað um það - ég náði mér á strik. Fann að þetta gerði bara helling fyrir mig, sérstaklega þá daga sem við fáa var að spjalla. Bloggið varð svona vinaspjall sem er alveg lífsnauðsynlegur þáttur í daglegri rútínu.